PKY Basketball Club ประกายบาสเกตบอล แห่งเยาวชนภูเก็ต

          กลับมาพบกับคอลัมน์ Shoot it Go Together ประจำสัปดาห์ที่ 2 กันนะครับ ในสัปดาห์นี้จะเป็นทีมบาสเกตบอลทีมไหนต้องติดตามกันนะครับ ส่วนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา เราได้ไปรู้จักกับทีมบาสเกตบอลโรงเรียนมหรรณพาราม ซึ่งได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเราไปรู้จักกับทีมบาสเกตบอลในสัปดาห์นี้กันนะครับ

          เมื่อพูดถึงทีมบาสเกตบอลแดนใต้ 1 ทีมที่เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในเรื่องของการให้โอกาสเด็กและการพัฒนาเด็กต่อยอดไปสู่ความเป็นเลิศในอนาคต นั่นก็คือ ประกายบาสเกตบอล หรือ PKY Basketball Club จังหวัดภูเก็ต ดินแดนเศรษฐกิจของประเทศไทยนั่นเอง โดยมีคุณศิริพร เจริญสุขสถาพร หรือที่คนในวงการบาสเกตบอล รู้จักกันในนามของ ป้าแป๋วภูเก็ต

          ป๋าแป๋ว ผู้ดูแลและพลักดันเยาวชนในจังหวัดภูเก็ต ให้หันมาเล่นกีฬาบาสเกตบอลที่ตนเองรักและถนัด เล่าให้เราฟังว่า “ป้าแป๋วได้ เริ่มต้นทำบาสเกตบอลกับ “ลุงเหน่ง” คุณอัธยา แสงจันทร์ โดยในสมัยนั้นลูกชายคนโตของบ้าน “ปอม” ศิวัช แสงจันทร์ อยากเล่นกีฬาบาสเกตบอล เพราะเล่นฟุตบอลแล้วไม่สนุก เนื่องจากพวกรุ่นพี่ไม่ให้เล่นด้วย ให้แต่นั่งดู จึงหันมาหากีฬาปกระเภทอื่นเล่น ไม่ว่าจะเป็น  กัน ปั่นจักรยาน ปิงปอง แบดมินตัน แต่ลูกอยากลองเล่นบาส  ก็เลยเล่นกันเอง มีเด็กแถวสนามมาเล่นด้วย  เราก็เลยนัดกันเล่นทุกวัน  พอดีมีบาสแข่งเลยชวนกันไปดู ก็รู้สึกสนุกและรอว่าจะมีแข่งอีกไหม จึงคิดอยากส่งทีมแข่ง  แต่เราเป็นแค่บาสงานวัด แข่งสู้เค้าไม่ได้เลย”

          ตอนนั้นใช้สนามบาสเกตบอลโรงเรียนวัดเทพนิมิตรซ้อมกัน เราปรับปรุงสนามซ่อมแป้นบาสกันให้มี 2 ข้าง เพื่อให้มีโอกาสเล่นได้มากขึ้น แต่เนื่องจากสนามไม่มีไฟส่องสว่างช่วงค่ำ ก็ใช้วิธีสตาร์ทรถยนต์ส่องไฟให้สว่างเล่นกัน ผู้ใหญ่แถวๆนั้นเริ่มมาเล่นด้วยก็เริ่มสนุกมากขึ้น พอคนเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ก็เลยขอติดสปอร์ตไลท์ที่สนามเพื่อไว้เล่นกันไปทางโรงเรียนวัดเทพนิมิตร  ท่านผู้อำนวยการก็เห็นโอกาสที่จะให้เยาวชนในพื้นที่ได้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และให้คนในพื้นที่หันมาออกกำลังกาย ห่างไกลยาเสพติด เกิดชุมฃนสัมพันธ์ ก็อนุญาตให้ติดไฟใช้กัน ทำให้มีความปลอดภัยมากขึ้น เพราะพ่อแม่เด็กๆหลายคนก็จะมารับลูกกลับบ้านในช่วงค่ำๆกัน ก็ต้องขอขอบคุณไปยังท่านผู้อำนวยการและคณะครูของโรงเรียนเทพนิมิตรด้วย

          ต่อมาบาสเกตบอลนักเรียนรายการระดับประเทศ อย่างการแข่งขันบาสเกตบอลนักเรียน สพฐ-สปอนเซอร์ เฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินินาถในราชการที่ 9 ในสมัยนั้น มาจัดรอบประเทศที่จังหวัดภูเก็ต ได้มีโอกาสไปนั่งดูอย่างตื่นเต้นเพราะมีแต่ทีมเก่งๆ จากทั่วประเทศมาแข่งขัน จึงเริ่มจุดประกายอย่างส่งแข่งขันในปีต่อๆไป หลังจากนั้นชมรมบาสเกตบอลจังหวัดภูเก็ตชวนแข่งบาสลีคผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่มีไม่กี่คนที่สนาม เราก็สนใจแต่ต้องหาคนมาเพิ่มเลยได้ทีมทูเดย์สเต็กที่ตอนนั้นมีคนเก่งเยอะมาก  บาสลีกมีกฏว่าต้องมีเด็ก 1 คนในสนาม เด็กเราเลยต้องฝึกซ้อมกันมากขึ้น นักบาสผู้ใหญ่ก็เลยมาช่วยสอนบ้าง บาสลีกปีนั้นเราได้แชมป์ แต่พอหมดแข่งก็ไม่ค่อยมีใครมาสอนอีก  ทีมบาสเกตบอลเราก็อาศัยจำๆมาซ้อมกันบ้าง เด็กๆช่วยกันบ้าง ส่งทีมแข่งขันก็ยังแพ้อยู่ตลอด เรียกได้ว่าซ้อมแบบงูๆปลาๆกัน-ไป ซึ่งเด็กที่ซ้อมประจำก็มีประมาณ 5-6 คน  เราโชคดีที่ต่อมากทางโค้ชตั๊กจังหวัดพังงา ได้ชวน “ปอม” ลูกคนโตให้ไปร่วมซ้อมช่วงปิดเทอม จึงได้ตามทีมไปดูแข่งก็รู้สึกสนุก หลังจากนั้นก็มีแข่งบาสจังหวัด ลูกเลยชวนเพื่อนมาซ้อมที่สนามและแข่งในนามโรงเรียน เราเลยได้เข้าไปช่วยครูดูแลเด็กๆที่ภูเก็ตวิทยาลัยตอนแข่งขัน ก็ชนะมากขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ แต่ยังคงใช้สนามโรงเรียนวัดเทพนิมิตรเป็นสนามฝึกซ้อมในช่วงเย็น เราจึงเริ่มฝึกซ้อมให้เด็กๆโรงเรียนวัดเทพนิมิตร ที่สนใจ โดยมี “ลุงเหน่ง” เป็นโค้ชให้ก่อน แล้วก็เอาที่ได้ดูคนอื่นเล่นมาสอน และได้เริ่มต้นส่งทีมรุ่นอายุไม่เกิน 10 ปี ไปแข่งขันในรายการบาสเกตบอลงานกินผัก ปรากฎว่าประสบความสำเร็จได้แชมป์มา  จึงชวนเด็กมาซ้อมกันมากขึ้นและส่งแข่งขันรายการต่างๆเรื่อยๆ และก็ช่วยครูที่ภูเก็ตวิทยาลัยดูแลทีมเวลาแข่งขันด้วยตอนนั้นลูกคนโตเรื่มนำทีมซ้อมเพราะเอาที่ซ้อมมาสอนน้องและเพื่อน ลุงก็ดูเกมส์แข่งและรูปแบบการเล่นมาสอนเด็ก ทีมเราจึงมีโค้ชหลักคือลุงกับลูกชายก่อน และทำทีมมาเรื่อยๆ แป๋วภูเก็ตบอกต่อกับทีมงาน

           เราทำทีมบาสเกตบอลเด็กชุดเดิมพอเริ่มเดินสายแข่งขันต่างจังหวัดมากขึ้น ก็ชวนเด็กๆในจังหวัดมาซ้อมแล้วแข่งขันกันเรื่อยๆ เพราะเกมนอกจังหวัดมันแตกต่างกันมาก เด็กที่ไปแข่งขันรู้สึกว่าต้องซ้อมให้มากขึ้นเราดูแลทีมเด็กเป็นหลักและช่วยครูดูทีมมัธยมโรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัยมาเรื่อย ๆ แต่พอต้องแข่งต่างจังหวัดบางครั้งก็ส่งในนามโรงเรียนไม่ได้เราเลยส่งในนามชมรมของเรา ชื่อก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆเลี่ยงชื่อที่ทำให้เข้าใจผิดหรือซ้ำคนอื่น จนมาลงตัวที่ ชมรมประกายบาสเกตบอล (PKY BASKETBALL CLUB)

           เราเลยมีสมาชิกมากขึ้นและมีหลายรุ่นเพราะเราสอนฟรี  พาเด็กแข่งขันและพยายามดูแลรายงานพ่อแม่ตลอด ผู้ปกครอง ก็ไว้ใจ เราก็เริ่มพาทีมเด็กออกแข่งกระชับมิตร จำได้ว่าไปบ้านนาสาร เลยเจอกับโค้ชนันท์ โค้ชติ่ง โค้ชหนุ่ม พอปิดเทอมเลยพาเด็กเล็กออกไปซ้อมที่สุราษฎร์กับโค้ชหนุ่ม เสร็จก็ไปแข่งด้วยกันที่สะเดา  สนุกดี ได้รู้จักทีมอื่นๆมากขึ้น พอมามีบาสสปอนเซอร์มาจัดที่ภูเก็ตอีก  ตอนนั้นเราเอาทีมเด็กเล็กของเราที่อยู่ ป.5-6 ไปแข่งรุ่น 13ปี บาสจังหวัด ส่วนใหญ่เป็นม.1 ด้วยและเราได้เข้าชิงกับทีมภูเก็ตวิทยาลัยที่ตัวสูงมาก ผู้เล่นสรีระดีมาก และภูเก็ตวิทยาลัยได้แชมป์  แต่เพราะเราดูแลทีมลูกชายคนโตมานานเลยได้ดูแลทีมภูเก็ตวิทยาลัยรุ่นนี้เต็มตัว ลูกชายคนโตกับลุงฝึกซ้อมให้เด็กๆอย่างตั้งใจ แต่เด็กชุด ม.1 ไม่มีประสบการณ์จึงต้องพาไปคัดภาคใต้ที่หาดใหญ่เพื่อให้เด็กได้ดูทีม  เราได้ที่ 3 กลับบ้านมีผู้เล่นของสุราษฏร์ธานีมาช่วยแบกทีม มีโค้ชติ่งและโค้ชหนุ่มมาช่วยดูแล พอกลับภูเก็ตมาก็ซ้อมให้มากขึ้นและเตรียมแข่งกันผลงานก็ยังไม่ดีนัก ก็ฝึกซ้อมกันต่อ ปีต่อมาก็ส่ง 2 รุ่น 2ทีมบาสสปอนเซอร์กันอีก ตอนนั้นได้รองแชมป์ภาคใต้รุ่น 13 ปีกลับมา ไปแข่งรอบประเทศที่ชัยภูมิรอบแรกสามเส้าจับฉลากตกรอบ ปีต่อมาก็ส่งอีก 2 รุ่น เหมือนเดิม รอบนี้เราได้แชมป์ภาคใต้รุ่น13 ปี เป็นผลงานที่ทำให้คนรู้จักมากขึ้น เราไปแข่งรอบประเทศ 2 รุ่นอีก รุ่น 15 ปี เป็นทีมเชิญแม้จะทำผลงานไม่ได้เต็มที่แต่ก็เป็นที่สนใจ รุ่น 13 ปี ผู้เล่นจี๊ดจ๊าดหลายคนที่เด่นก็คือลูกชายคนกลางของป้าแป๋ว ชื่อ บู  กับ ดั้ม ที่เรียนโรงเรียนวัดเทพนิมิตร มาด้วยกันได้ทุนไปเรียนทึ่กรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัย รุ่น 15 ปี ตอนนั้นก็ได้ทุนไปเรียนที่กรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัยอีก 2 คน

            หลังจากฐานสปอนเซอร์เราก็ทำผลงานบาสเกตบอลทีโอเอ และบาสเกตบอลรายการของสิงห์ ได้อย่างต่อเนื่อง เข้ารอบประเทศและได้ผลงานดีทีโอเอได้แชมป์ภาคและไปแข่งรอบประเทศก็ได้ที่ 3 กลับบ้านมา บาสเกตบอลรายการของสิงห์ ผลงานดีสุดก็ที่ 1 และที่ 3 ระดับประเทศที่โคราช

             มาช่วงหนึ่งครอบครัวป้าเจอพิษเศรษฐกิจและขาดทุนยับ คิดว่าคงต้องเลิกทำบาสเกตบอลจริง ๆ แล้ว  แต่ก็ได้ผู้ปกครอง เพื่อนโค้ชและผู้ใหญ่ใจดี มาช่วยเมื่อต้องไปแข่ง จึงยังทำผลงานต่อๆมาได้อีก และอยู่ถึงทุกวันนี้ ใครๆอาจคิดว่า ป้าแป๋ว ภูเก็ต เก่งและทำทุกอย่างได้  แต่จริงๆแล้วมันคือผลงานที่เกิดจากมือของทุกคนที่ยื่นเข้ามาช่วยอย่างไม่มีเงื่อนไข  บาสเกตบอลให้เพื่อนที่ดีกับป้าเยอะแยะมากมายเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้หลายครั้งเพื่อนเข้ามาช่วยเหลือฟรี ๆ ลงแรงไม่พอลงตังให้ด้วย ป้าจึงไม่ได้ตะลุยส่งทีแข่งทุกรายการเหมือนแรกๆ แต่เลือกส่งรายการที่คิดว่าเด็กจะได้ประโยชน์ในการพัฒนาตัวเองและนำผลงานไปต่อยอดได้ เพื่อนใหม่ๆอาจไม่เข้าใจแต่เพื่อนเก่าๆจะรู้ว่าป้าทำเต็มที่แล้ว

             นอกจากนี้เรายังซ้อมที่สนามบาสเกตบอลสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองภูเก็ต ตอนแรกก็สตาร์ทรถเปิดไฟ แล้วสักระยะก็ขออนุญาตใช้สนามและขอติดไฟ ผู้บังคับบัญชาการอนุญาตเลยติดตั้ง ตอนหลังพอเปลี่ยนคนใหม่ก็มีติดโซล่าเซลล์เพิ่มให้เราด้วย

              ฝากถึงคนทำทีม ป้าอาจไม่ใช่โค้ชมืออาชีพที่เป็นแบบอย่างที่ดี แต่ป้าทำทีมด้วยหัวใจของคนเป็นแม่ และเลือกยืนตรงกลางอย่างเข้าใจระหว่างหน่วยงาน พ่อแม่ ครูและเด็ก พยายามสอนเด็กให้มีความรับผิดชอบต่อตัวเองให้ได้เพราะเมื่อเรามาเป็นครูให้เค้า เราถือว่าเรามีวาสนาต่อกัน เราเคารพกันไม่ดูถูกกัน และเดินไปด้วยกันค่ะ เราไม่เคยกีดกันเด็กไม่เก่งเด็กรูปร่างไม่ดีไม่ให้มา  เราพร้อมต้อนรับเด็กที่รักในบาสเกตบอล

              เป็นยังไงกันบ้างสำหรับทีมบาสเกตบอลในสัปดาห์ถูกใจใครหลาย ๆ คนกันบ้างไหมครับ ซึ่งต้องขอขอบคุณทาง ประกายบาสเกตบอล หรือ PKY Basketball Club จังหวัดภูเก็ต ที่สนับสนุนเยาวชนในจังหวัดและทุกคน ๆ ที่สนใจในกีฬาบาสเกตบอลอย่างต่อเนื่อง และจะเป็นการวางรากฐานที่ดีให้กับเยาวชนต่อไปในอนาคต ทาง Shoot it Go Together ขอขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ครับ

 

TaTuM